Dit lijkt een groot onderwerp en ik weet niet of een enkel bericht van veel waarde kan zijn. Misschien is mijn mening een beetje anders dan de standpunten van andere deskundigen. Als je lijdt aan depressie is het een hele reis, een reis waarbij je waarschijnlijk veel verschillende mensen wilt raadplegen om meer te weten te komen over de toestand van je depressie en welke ondersteuning je kunt krijgen. Dat is het eerste wat je moet doen, zoeken naar steun. Ik ben geen expert op dit gebied. Ik ben gewoon een bijzonder persoon, een denker, dus ik kan je alleen mijn mening geven, maar misschien zal het van enig nut zijn.
Ik hoop dat wat ik heb ontdekt over het leven is….
Dat het leven draait om licht.
Alles wat leeft moet licht in zich hebben, en als het wegvalt van het licht, begint het te verslechteren. Het begint te dalen en het valt weg in het niets, in de leegte. En ik denk, voor mij, wat ik heb begrepen is dat al deze schaduw staten, met inbegrip van depressie reminders zijn aan ieder van ons dat het leven een reis is van duisternis naar licht. Dus zie je strijd ook als een reis. Een reis vol mogelijkheden om meer te leren over jezelf, over licht, over het leven en over liefde.
Leven, licht en liefde zijn allemaal zeer, zeer onderling verbonden thema’s, hetzelfde eigenlijk. Dus ik denk dat wat ik zou willen zeggen is: zoek naar het licht in alles, overal, want de duisternis is depressie, het is een plek waar we het licht vergeten. We weten niet hoe we er weer mee in contact kunnen komen.
De stofjes in ons lichaam maken het erg moeilijk voor ons om het weer terug te vinden, en toch kunnen we het weer vinden omdat het overal is, in alles. Dus begin met om je heen te kijken. De beste plek om licht te vinden is in de natuur. De natuur is gevuld met licht. Of het nu de zon is die opkomt, de maan, de sterren die fonkelen, of een vuur dat je buiten aansteekt en dan in de sintels kijkt. Overal en alles wat je doet… zoek naar het licht. Maak het licht. Ontsteek vuren, kaarsen. Kijk naar ze, staar naar ze, overpeins ze.